woensdag 29 juni 2016

I had a dream!

Gisteren roetste ik een tochtje van 83 km. Eerst via autoluwe wegen en dorpen naar de Dender in de buurt van Aalst. Niet zo bijzonder, maar toen ik langs de Dender kwam kon ik zo een 9 km mijn gang gaan op een jaagpad. Met daarbij de wind in de juiste hoek was het niet moeilijk om 30 km/u aan te houden: een slag of 10-15 en dan even gaan liggen en de fiets laten lopen om dan weer een slag of 10-15 te maken...

Het roetsrondje van gisteren.

Maar de momenten dat ik kon blijven liggen had ik plots een droom. Het was zalig zo liggen met de voeten vooruit en beide benen gestrekt en ik vroeg me af dat het toch geweldig zou zijn zo gewoon te kunnen blijven liggen.
Stel nu dat ik een motor in een wiel monteer bediend met een gashendel (of hoe doe je dat) waarmee je kan rijden zonder zelf te moeten trappen. Je ligt in de zitting, benen gestrekt, handen aan het stuur en het enige dat je moet doen is uitkijken. Zowel naar voor (het moet veilig blijven) maar ook rondom je heen. Het zou, voor mij, niet eens sneller moeten kunnen dan 25 km/u, het zou toch zalig zijn op een jaagpad. Je kan natuurlijk het gehele roetsmechanisme laten zitten en dat gebruiken om naar een jaagpad (of andere veilige weg) te rijden om daarna puur op elektrische energie je verder te bewegen.

Ik heb nooit met een motor gereden, maar kon me op dat moment al helemaal niet meer indenken dat de houding op een motor/brommer/scooter, ... zo heel ontspannend kan zijn.

vrijdag 24 juni 2016

WOL-doortrapperstocht en records.

Op 19 juni werd een WOL-doortrapperstocht in Eeklo gereden. Omdat het de laatste weken vrij druk is geweest (ligfietstreffen, velomobieltreffen, roeifietstreffen, doortrapperstocht in Tielt, tochtjes tussendoor en ook nog gaan werken) en tocht beloofde alweer een + 100 km tocht te zijn (de 11de dit jaar) ging ik de tocht met de Orca rijden. Maar dat was buiten het gevoel en de weersvoorspelling van de laatste dagen voor de tocht gerekend. Op vrijdagavond (de tocht was op zondag) begon het plots te kriebelen om de tocht te roetsen.

Foto Fujin.

We waren met 8 en deze keer waren we niet allemaal in een velomobiel gestapt. Naast 3 Quests en 1 Strada waren er 2 roetsen (een 209 en een 222) een Seiran en een Challenge trike present. In Gent vertrokken ik met de roets en Jan met de Seiran. Wouter uit Aalst vond met de Quest bij ons aansluiting en we vertrokken als een speer. Ik reed op kop met een kruissnelheid van om en bij de 30 km/u. Ik heb het al langer ondervonden, de snelheid met de roets ligt duidelijk hoger dan met de Grasshopper en Flite. Wellicht ligt dat vooral aan de bouw van de fiets. In Eeklo stond iedereen reeds te wachten behalve de organisator, deze kwam even later netjes op tijd aangeroetst (waarom zou je tevroeg komen).

Foto Fujin.

Ondanks de snelle start ging bij mij de vaart er niet direct uit. Pas toen ik 72 km ver was kreeg ik na de stop de eerste tekenen dat de meeste energie reeds op het asfalt en beton lag. Op zich niet zo erg, 72 geroetste kilometers is al niet slecht. Pas op 90 km kreeg ik de eerste echte klop, wat alweer 9 km boven mijn vorig record (81 km) was. En dat laatste record was gereden in een zeer matige snelheid (eerst 21 en later 18 km/u kruis) met een groep gewone fietsers.

Wouter, jan en ik nemen afscheid en rijden terug naar Gent
Foto Fujin.

Toen we afscheid namen van de rest (we zijn niet helemaal terug tot in Eeklo gereden) en terug naar Gent reden ging het eerst nog redelijk (22-25 km/u) maar toen we Gent binnenkwamen (met 105 km geroetst) ging Wouter alleen verder en bij mij ging het alsmaar trager, trager, trager en nog trager. Zo erg zelfs dat ik op het laatst niet eens een sprintje meer kon trekken. Ik kwam thuis met 116 km, wat een record is dat ik niet zo heel snel ga breken, omdat ik 2 uur na thuiskomen nog zat te bekomen van de inspanning. Maar bij deze weet ik ook dat ik geen schrik moet hebben om een tocht van rond de 100 km met de roets te maken. Wat het mogelijk maakt om bvb de Gentse buitenband ook te roetsen.

Ik reed ook met een hartslagmeter en merkte dat bij het roetsen aan een snelheid van om en bij de 30km/u de hartslag veel hoger ligt (tot 166 slagen per minuut) dan bij de zelfde snelheid met de Orca (120-140 slagen per minuut).

De helm met de camera's was ook van de partij. Ik was eens benieuwd hoe de opnames eruit zien, vooral omdat het hoofd op een roets niet zo heel stil ligt. Maar dat blijkt veel beter mee te vallen dan ik dacht.

donderdag 16 juni 2016

Velomobieltreffen 2016.

Op zaterdag 4 juni had het 6de velomobieltreffen van de Limburgse Liggers (LILI) plaats. Het was de eerste keer dat ik kon deelnemen, pas sinds augustus vorig jaar heb ik een velomobiel. De Limburgse Liggers ken ik al langer door deel te nemen aan tochten waar "alles wat ligt" toegelaten is. Het is steeds strak en met zorg uitgewerkt. Deze keer was de locatie een gezellige houten chalet in de bossen van Hechtel-Eksel.

De chalet.


De velomobielen sliepen binnen.

Gezellig keuvelen.

Het begint allemaal op vrijdagavond met friet en stoofvlees en eindigt op zaterdagavond met een BBQ. Deze die van ver kwamen konden overnachten (2 opteerden voor een tent buiten) en hadden ook op zondagochtend een ontbijt. Zelf sliep ik in een B&B 2 km verderop waar ik ontbijt had.

Friet en stoofvlees op vrijdagavond.

Ontbijt.

Zaterdagavond BBQ

BBQ buffet.

De tocht op zaterdag was 85 km lang. We starten in de mist, waardoor ik nog twijfelde of ik de sportcamera's wel ging gebruiken. Uit ervaring weet ik dat mist op de lens blijft kleven waardoor je wazig tot geen beeld meer hebt, maar nu en dan een zakdoek over de lens halen kan ook helpen. Het werd uiteindelijk een mooie dag, na de middag was de zon van de partij en we waren net weer binnen toen een onweer de kraan openzette.


Vogelperspectief

Vogelperspectief.

Picnic

De overvloedige regen van de laatste dagen
testte onze waterbestendigheid.

Een laatste stop.

Het ging er heel gezellig en gemoedelijk aantoe. Er werd zelfs gedemonstreerd hoe je balkjes voor het gezicht van mensen plaatst.

Zo plaats je een balkje voor een gezicht.

Nog maar eens een balkje voor de gezichten.

De sportcamera's werden toch op de helm geplaatst en in de voormiddag werd met een regelmaat de lens van de naar voor gerichte camera met een zakdoek droog gewreven. Het resultaat zie je hieronder.


Er werd ook door anderen gefilmd en een montage gemaakt. Ik vind deze van Cees Roozendaal ook zeer geslaagd en heb de vrijheid (na het heel mooi vragen) genomen deze ook te plaatsen. Behalve dat ik ook eens in beeld kom heb ik niets bijgedragen aan deze montage.

dinsdag 14 juni 2016

30 jaar roeifietsen.

3 maal is scheepsrecht. Voor de derde keer dit jaar trekt de roets naar Middelburg. Deze keer niet op stage in het atelier van Derk, maar om deel te nemen aan het roeifietsfeest ter gelegenheid van het 30 jarig bestaan van de THYS roeifiets.
Eerst was het plan opgevat om alles met de fiets te doen, maar uiteindelijk werd besloten om van de mogelijkheid om met Birger mee te rijden gebruik te maken. De laatste weken heb ik heel veel kilometers gefietst en mijn lichaam stuurde enkele signalen uit met de vraag of het ietsje minder kon. De regen op zaterdagochtend toonde nog meer aan dat het een wijs besluit was de roets naast deze van Birger in de auto te schuiven.

Toen rond 12 uur de roetsers voor grote tocht zich opgang trokken waren de laatste druppels reeds aan het vallen. Als rond 13 uur de roetsers (met mezelf) voor de korte tocht zich klaarmaken hangt er enkel nog bewolking en de tijdens de hele tocht vallen amper enkele druppels. Na de tocht blijkt zelfs de zon er door te komen, zodat we bij het indrinken en nadien het eten niet binnen hoeven te blijven.

Direct na de korte tocht ging ik inchecken in het hotel en kon ik ook douchen. Na enkele wijntjes (sinds wanneer ben ik een wijndrinker???) konden we, zeer smakelijk, eten. Maar toen ze na een verrassing voor Derk aan de dans werd begonnen trok ik naar mijn bed.

Op zondag ben ik eigenhandig terug naar Gent gefietst. Bij het opstaan begon het te regenen en tijdens het ontbijt viel matige regen, maar de weerradar toonde aan dat het richting zuiden beter werd. Er werd vertrokken in een regenjasje, maar dat ging uit op de overzet richting Breskens, om daarna nooit meer nodig te hebben. Ergens bij de grensovergang was de (lichte) regen weg en bij aankomst in Gent scheen de zon.

De korte tocht werd ontsierd door een val die werd veroorzaakt door een bukfietser die bij het links omkijken ook naar links uitweek en daarbij de inhalende roetser (met een zeer respectabele leeftijd: + 70) onderuit haalde. Het werd richting hulppost maar 's avonds was hij alweer present.

Bij verschillende bloggers en bloglezers heb ik nu een gezicht. Het was leuk om bvb Wim, Piet en Mick te spreken, ze waren niet de enige maar verder heb ik geen namen kunnen onthouden.

Wat me heel sterk opviel is dat de roeifietswereld geen macho wereld is. Meer zelfs, het is niet eens een mannenwereld. Het viel me op hoeveel vrouwen aan de tochten deelnamen, en de leeftijd varieerde ook sterk, van jong tot zeer respectabele leeftijd. Naast de 3 leden van de Oost- en Westvlaamse (WOL) ligfietsers zouden nog 2 of 3 Vlamingen aanwezig zijn geweest. Maar de WOL-lers waren met hun WOL-kleding zeer herkenbaar.

Volgend jaar zou er een roeifietstocht georganiseerd worden in en rond Tilburg, we kijken er al naar uit.  

Dieter in WOL-outfit.

Birger en Dieter klaar voor de lange tocht. 

De deelnemers voor de lange tocht trekken zich op gang.

Weg zijn ze.

De deelnemers voor de korte maken zich klaar.

Een tussenstop.

Derk wijst de weg.


ff pauzeren voor een groepsfoto.

woensdag 1 juni 2016

Het zat er aan te komen!

Ik had het deze maand nog niet verwacht. Maar ik wist wel dat ik ergens in de komende zomer met de roets de meeste kilometers in een maand ging afleggen. En onverwacht is dit op de laatste dag in mei gebeurd. Ondanks de verzopen maandag en de onheilsberichten voor de rest van de week was dinsdag een droge dag (die in de ochtend ook zo werd aangekondigd) en de roets kwam nog eens in forensactie. En met de zachte avond (tussen 22 uur en middernacht) werd ook nog een extraatje gereden langs de Schelde. Dit keer scheurend aan een kruissnelheid van 30 km/u. De 60 lux koplamp van B&M laat dit op een veilige manier toe. Daardoor werd de Orca ingehaald, deze heeft in mei 3 keer gereden, telkens een rit van minstens 100 km.

kilometers/fiets in mei 2016

Het totale aantal kilometers ziet er iets anders uit. Door de ligfietstreffen werden 400 km bij de Orca bijgeschreven. En het komende weekend worden door het velomobieltreffen in Limburg alweer meer dan 300 Orcaanse kilometers verwacht.

aantal km/fiets januari tot mei.

De Orca werpt zich op als de fiets voor de lange afstand en de meerdaagse tochten. De roets ontwikkelt zich als de favoriete fiets om de kortere tochten bij mooi weer te liggen. De andere fietsen krijgen de rest onder zich verdeeld.