vrijdag 24 juli 2015

Een tocht in Antwerpen.



Ik had er een beetje de lont aan gestoken om in Antwerpen nog eens een tochtje te doen. Na het zeer geslaagde Merksem fietseling 2015 wou ik tijdens de zomervakantie nog eens met de ligfietsers uit Antwerpen een tochtje maken. Door de geïnteresseerden uit Antwerpen werd 21 juli vastgelegd. 21 juli is de nationale feestdag, door sommigen wel eens smalend "Drash National" geheten. Het zou blijkbaar regelmatig regenen op die dag en dan valt de militaire parade in het water.

Het vertrekpunt was Wildert in Essen en dat ligt zo een 80 km van Gent. Omdat het vakantie is wou ik het echt eens rustig aandoen en maakte ik er een 3-daagse van met 2 overnachtingen in een zeer budget- en fietsvriendelijk B&B
Over de heenrit valt niet veel te vertellen. Toen ik Lokeren (of na 20 km fietsen) voorbij was begon het te motregenen tot aan de voetgangerstunnel. Toen ik de voetgangerstunnel uit was het niet meer aan het motregenen, maar gewoon aan het regenen. Pas toen ik Antwerpen-Luchtbal voorbij werd het een beetje helder boven mij en werd het weer motregen, maar deze hield aan tot ik in de B&B was. Toen ik wou douchen werd me duidelijk hoe nat ik was. Door de temperatuur (20-24 graden) voelde ik het niet, maar het enige dat nog enigszins droog was, was de bovenkant van mijn sokken. Maar anderhalf uur na aankomst kwam de zon erdoor en kon ik zonder zorgen een restaurant opzoeken om te eten. 

De dag erna kondigde zich aan als een mooie dag, en dat bleef zo de hele dag. We verzamelden (ik en Gert Jan) bij Lucien en rond 10u30 (een half uur voor de aangekondigde vertrektijd) maakten we ons klaar om te vertrekken. Er had zich toch niemand meer aangemeld.  

Voor vertrek ff zwaaien naar het vogeltje. foto Hermine

Dat we maar met 3 waren drukte de sfeer niet, integendeel. Met goede moed vetrokken we en al snel bleken we (verrassend genoeg) een kruissnelheid te halen van 25-27 km/u.

de 3 "musketiers". foto Hermine

Over de tocht valt niet zo heel veel te vertellen, de visuele impressie zegt veel meer. We reden veel door bossen, bossen, nog eens bossen en langs water. Waar we dan werden opgehouden door een grote groep (of waren het 3 kleinere groepen) jongeren die door hun aantal (+ 100) en het smalle jaagpad niet in te halen waren. Maar we waren ook op "uitstap", dus hebben we ons ook maar laten bekijken en hebben we de vele mooie reacties van de jongeren met dank aanvaard.

En toch waren we maar met 3.

Plots zitten we ook met 4 aan tafel.

Daarna reden we plots met 4. Naderhand blijkt de vierde persoon nog een heel verhaal bij zich te hebben.

ff poseren


Dat gaat smaken ze.

Zie eens wat een mooie kraag.

Over de dag erop, terug naar huis, kan ik ook kort zijn. Het was vrij mooi weer maar ik had de volledige 85 km wind op kop met als resultaat dat ik uitgeteld thuis kwam met een gemiddelde van 17,4 km/u.


Op de terugweg wou ik nog 1 plaatje schieten en dat was van de fietssnelweg tussen Antwerpen en Essen waar het beton naar boven is gekomen door de warmte van vorige week.

Zoals je bovenaan het bericht reeds kon zien waren ook de sportcamera's van de partij en er is een (korte) visuele impressie gemaakt.

donderdag 23 juli 2015

Fietsen en drinken.

Al een tijdje ben ik opzoek naar de ideale manier van fietsen en drinken. Na wat gepruts met kleine drinkbussen en waterflessen ben ik overgeschakeld op een camelbag (een 3 liter bag). Dat laatste was handig want ik kon eindelijk drinken tijdens het rijden. Dat is iets dat ik niet kan met drinkbussen en me wellicht ook nooit zal lukken. 
Maar toen ik dan een kleine 2 jaar geleden overstapte op sportdrank ipv enkel water drinken tijdens het fietsen kwam het oude probleem opnieuw naar boven. Om de camelbag proper te houden wil ik daar enkel water in hebben, om sportdrank bij te hebben gebruik ik dus opnieuw (maar dan nieuwe) drinkbussen. Daarmee moet ik dus weer telkens stoppen om te drinken. En dat laatste kan wel eens moeilijk zijn in een groepstocht. Maar ook als ik (alleen) eens kan doorkarren is het blijven rijden te verleidelijk en vergeet ik wel eens te drinken.
Bij lange tochten (+ 120 km) maakte ik wel eens gebruik van de combinatie drinkbussen en camelbag. Zo kon ik water drinken tijdens het fietsen en bij een stop sportdrank nemen. Maar daar ik die lange tochten een beetje laat voor wat ze zijn maakte ik na vorige zomer geen gebruik meer van de camelbag en weer kwam de ervaring dat ik wel eens vergeet te stoppen om te drinken.

Nu blijkt het allemaal veel simpeler dan ik dacht. Toen ik naar de BBQ in Hasselt vertrok (5 dagen fietsen met maximum 85 km/dag) kwam ik op het idee om maar 2 drinkbussen met sportdrank mee te nemen maar daarnaast de camelbag te vullen met water. De bedoeling was om elke 20 km een halve bus sportdrank en verder al fietsend uit de camelbag te drinken. Het resultaat is verrassend. Doordat ik ook van de camelbag drink moet ik veel meer stoppen voor een biobreak. Bij minder warm weer is het zo dat ik zowat om de 20 km moet stoppen voor een biobreak. Waardoor ik alweer veel gemakkelijker sportdrank ga drinken, maar zo tussendoor ook meer ga eten en ik mijn benen eens wat rust hun. 
Wat me tijdens de 5-daagse voor de BBQ in Hasselt en ook de voorbije 3 dagen tijdens heen en terug en de tocht in Essen opviel is dat ik naast de drinkbussen met sportdrank en het regelmatiger eten bij elke rit ook de camelbag veel verder leeg is dan ik verwachtte.
Als je meer moet stoppen voor een biobreak weet je natuurlijk al dat je meer drinkt, maar ik nu merk ik behoorlijk wat meer drink.

Vanaf nu ga ik dus veel meer in een combinatie van drinkbus(sen) en camelbag rijden.

donderdag 16 juli 2015

LILI BBQ-tocht 2015

Op 11 juni vond de jaarlijkse BBQ-tocht van de Limburgse Ligfietsers plaats. Net als vorig jaar was ik er ook bij. Maar waarbij ik er vorig jaar een snelle heen en terugrit van maakte (185 km enkel Gent-Genk), werd het nu een 5 daagse waarbij de heen- en terugrit telkens in 2 dagen werd gereden. Gent-Hasselt (over Antwerpen) is "amper" 145 km. Opzich niet zo ver, ik ben al verder gereden. Maar bij langere afstanden blijk ik blessure gevoelig geworden. Daarom maakte ik, zowel heen als terug, een tussenstop in Antwerpen. Dat werd een klein en budget vriendelijk B&B waarbij ik 's avonds ook nog eens kon kennis maken met Gert Jan, een ligfietser uit Antwerpen.

Nu is het zo dat ik dit jaar zowat evenveel kilometers maal als vorig jaar, alleen ligt de focus meer kortere (< 50 km) afstanden en niet op de langere afstanden. Om maar iets te zeggen, ik heb nog maar 1 keer de 100 km/dag overschreden en dit in een weekend van 190 km, en dat laat zich voelen. Na 5 dagen en amper 360 km ontwikkelde zich bij thuiskomst een koortsblaas van jewelste die veel zegt over mijn lichamelijke toestand. Ik moet toegeven dat ik dit jaar (tov. vorige jaren) daar veel gevoeliger voor ben.
Bij de 2 daagse richting Hasselt had ik de eerste dag felle zijwind. De dag erop weliswaar minder wind, maar die blies volledige 85 km recht in mijn gezicht. Bij het terug naar huis rijden had ik de 2 dagen (85km en 60 km) wind op kop en dat laat zich voelen, ik kwam uitgeput thuis. De laatste dag haalde ik een gemiddelde van 15,5 km/uur.

De tocht met de Limburgse ligfietsers daarentegen wordt meer en meer een leuk weerzien. De meesten van hen zie ik maar eens, enkelen 2 keer per jaar. Maar het voelt zeer aangenaam een dag tussen hen te kunnen liggen. Het weer zat die zaterdag ook mee, de hele dag (net zoals de dag ervoor) zon, maar zowat windstil en een geweldige sfeer (zoals ik gewoon ben).

wachten op elkaar na een kruispunt met verkeerslichten

's middags

een tussenstop

de BBQ

Ook deze keer gingen de sportcamera's mee 
en nadien werd een visuele impressie gemaakt:

woensdag 1 juli 2015

Een ervaring rijker.

Sinds ik met marathon plus banden rij heb ik zo goed als geen lekke banden meer. Zeker in tegenstelling tot de marathon racer die eerst op de Grasshopper lag. Met de marathon plus banden heb ik nog maar 2 keer echt lek gereden. Een duimspijker in het voorwiel van de Toxy Flite en een haakje van een gebroken spaak bij de Sprint.
Maar blijkbaar is dat een beetje weinig, ik heb dit jaar al een paar keer een lekke band bij de Sprint mogen vervangen, maar naderhand niet was lek gereden. En gisteravond bleek de Toxy Flite met het voorwiel lek te staan.
Bij de Sprint bleek er telkens en klein gaatje te zijn aan de kant van de velg, waarbij verder niets te vinden was. Het was telkens nadat ik de band eraf gehaald had om een gebroken spaak te vervangen. Een klein prikje gemaakt het afhalen/opleggen van de buitenband?
Bij de Toxy is het net ietsje anders gelopen. Vorige jaar ben ik ermee lek gereden door een duimspijker op te vangen. Maar blijkbaar is er dan tijdens het vervangen van de band (te velde) iets fout gelopen. De binnenband blijkt de hele tijd (ruim een jaar of + 2000 km) gedraaid te hebben gezeten. En net in die knik stak een gaatje.

Bij de laatste vervangingen van binnenbanden (bij de trike) heb ik geleerd de banden op en af te velg te krijgen met de blote handen, zonder extra tools (mede door tips op het forum). Nu is het nog leren de binnenband er juist in te steken en we zijn er helemaal. Ook deze keer zijn geen tools gebruikt om de buitenband zowel van de velg te halen of om deze er terug op te krijgen. En het ging nog verbazend vlot ook.

Dit ziet er dus niet goed uit.